WEBPODIUM

Jellie Bouma

MUUR VAN ZWIJGEN

| Achterflaptekst |

"Het is ons geheim," had Goos in mijn oor gefluisterd toen ik die keer eerder naar huis wilde dan gebruikelijk. "Als je ooit een woord met een ander hier over rept, maak ik Suus af."
Dit is het verhaal wat ik moest schrijven. Het heeft nogal wat voeten in de aarde gezet eer het zo ver was. Omdat het niet mijn verhaal is. En toch heb ik het gedaan.
Dit verhaal gaat over Charlotte. Misschien woont ze wel bij u in de straat. Zit ze bij je in de klas. Is ze jouw collega, vriendin, zus of echtgenote. Overal ter wereld wonen Charlottes zoals in mijn verhaal. Alleen vallen ze niet op. Omdat ze een kei zijn zichzelf onzichtbaar te maken. Het onzichtbaar maken van hun gekwetste zielen.
Ondanks haar wilskracht kwam Charlotte tot de ontdekking dat ze hulp nodig had. Dat het probleem te groot werd om alleen te dragen. Maar waar vond ze iemand die geduld met haar had? Gevallen zoals Charlotte hebben dat juist zo nodig. Geduld. Ze hebben iemand nodig die heel voorzichtig is met de soort vragen die gesteld kunnen worden. Zo discreet dat het zal leiden tot openhartigheid. Immers door te directe aantijgingen kan het probleem worden aangetast. Waardoor ze gedesillusioneerd raken met als gevolg dat ze ten onder gaan in hun emoties. Met lede ogen moest ik aanzien dat het bergafwaarts ging met Charlotte. Ik moest het schrijven. Voor alle Charlottes, waar zij zich ook maar bevinden. Jij hebt de vrijheid om het te lezen...

| Over de schrijver |
Jellie Bouma: 'Ik ben getrouwd en moeder van vier kinderen. Werk op kantoor van een visserijbedrijf en ben vrijwilligster in een opvangtehuis voor mensen met psycho-sociale problemen. Tevens zijn mijn man en ik eigenaar van een Bed & Breakfast. Schrijven is één van mijn passie's. Het is een vorm van uiting om dingen onder de aandacht te brengen die om ons heen gebeuren. Fantasie en werkelijkheid kunnen heel goed hand in hand in een verhaal.'